Oprócz pytań o codzienne życie na ISS nie zabrakło wątków czysto naukowych. Podczas rozmowy i towarzyszącej jej prezentacji omówiono eksperymenty naukowe realizowane w ramach misji IGNIS. Piotr Kosek z kanału Astrofaza przedstawił publiczności aż 13 eksperymentów zaplanowanych do wykonania przez polskiego astronautę na stacji. W szczególności wiele emocji wzbudził eksperyment z mikroalgami przygotowany przez wrocławski start-up Extremo Technologies we współpracy z naukowcami Politechniki Wrocławskiej. Jego celem jest sprawdzenie, jak w warunkach mikrograwitacji poradzą sobie ekstremofilne mikroglony wulkaniczne – organizmy przyzwyczajone na Ziemi do życia w bardzo trudnym środowisku. Kto wie, być może w przyszłości takie glony posłużą astronautom do produkcji tlenu i pochłaniania dwutlenku węgla na stacjach kosmicznych. Już samo zainteresowanie młodzieży tym tematem pokazuje, że młodzi Polacy doskonale rozumieją znaczenie badań biotechnologicznych dla dalszej eksploracji kosmosu.

W trakcie wrocławskiej lekcji nie było możliwości zaprezentowania na żywo wszystkich doświadczeń (ograniczony czas łączności wymagał skupienia się na sesji pytań i odpowiedzi). Jednak nic straconego – część pokazów została wykonana i nagrana na pokładzie ISS w innych momentach, a następnie udostępniona do celów edukacyjnych. Dotyczy to choćby tak widowiskowych doświadczeń jak fontanna łańcuchowa (efekt Moulda) czy demonstracja efektu Magnusa – będących próbą zobrazowania znanych z Ziemi praw fizyki w nieważkości. Co ważne, są to eksperymenty pionierskie: po raz pierwszy w historii przeprowadzono je w warunkach mikrograwitacji. Do misji IGNIS specjalnie zaprojektowano np. unikalną kołyskę Newtona do użycia na orbicie oraz przygotowano 10-metrowy łańcuch do zademonstrowania efektu Moulda. Sławosz Uznański-Wiśniewski i jego międzynarodowi partnerzy z załogi (m.in. dowódczyni Peggy Whitson z USA, pilot Shubhanshu Shukla z Indii i specjalista Tibor Kapu z Węgier) poświęcili znaczącą część swojego dwutygodniowego pobytu na ISS właśnie na realizację takiego programu edukacyjnego. Dzięki temu polscy uczniowie mogli zobaczyć efekty własnych pomysłów (niektóre z eksperymentów były przecież zgłoszone w konkursach przez ich rówieśników) oraz uczestniczyć w nauce przez doświadczenie – najpierw proponując doświadczenia, a potem analizując ich przebieg i wyniki wraz z ekspertami. Tego rodzaju współpraca naukowców z młodzieżą owocuje nie tylko nowymi danymi naukowymi, ale przede wszystkim rozpala ciekawość i buduje zaufanie do nauki. Młodzi ludzie przekonują się na własne oczy, że nauka nie jest zbiorem abstrakcyjnych teorii, lecz żywą dziedziną, którą sami mogą współtworzyć – nawet sięgając poza Ziemię.