Podczas połączenia sześcioro uczniów zadało astronaucie pytania, na które dr Uznański odpowiadał na żywo z pokładu ISS Ta interaktywna sesja Q&A była nagrodą dla laureatów konkursu „Zapytaj Astronautę” – ich pytania zostały wybrane spośród setek propozycji od dzieci i młodzieży z całej Polski. Zakres tematów okazał się bardzo szeroki. Padły pytania o drogę do kariery astronauty, codzienne życie na stacji oraz odczucia związane z lotem kosmicznym. Jedenastu­letni Krystian zapytał, jakie etapy edukacji i pracy pomogły panu Sławoszowi zostać astronautą oraz jakie rady ma dla młodych marzycieli planujących podbój kosmosu. W odpowiedzi usłyszał, że kluczowa jest solidna nauka i rozwijanie pasji technicznych: Sławosz Uznański podkreślił znaczenie dobrej edukacji, nauki języków obcych i zdobywania doświadczeń za granicą, a także wyboru studiów inżynierskich zgodnych ze swoimi zainteresowaniami.

Następne pytania dotyczyły życia na orbicie. Trzynastoletni Hubert chciał wiedzieć, jak długo trwa podróż na ISS i czy w rakiecie można swobodnie chodzić. Astronauta wyjaśnił, że lot na orbitę zabiera zaledwie około 10 minut – już tyle wystarczyło, by jego załoga znalazła się w kosmosie i poczuła stan nieważkości. Jednak dotarcie i zadokowanie do stacji ISS trwało znacznie dłużej, bo prawie 30 godzin dryfowania statku kosmicznego na właściwą orbitę. A czy da się chodzić podczas takiego lotu? Okazuje się, że nie bardzo – w kabinie kapsuły astronautów obowiązuje raczej „pływanie” w powietrzu niż chodzenie, choć po wyłączeniu silników można już odpiąć pasy i przemieszczać się w ciasnym wnętrzu przez unoszenie się w stanie nieważkości.

Dziesięcioletnia Zuzia spytała z kolei, jaka zwykła, codzienna czynność jest na ISS największym wyzwaniem. Sławosz bez wahania wskazał przemieszczanie się po stacji – brak grawitacji co prawda umożliwia radosne „latanie” w powietrzu, ale jednocześnie łatwo przy tym o niespodziewane zderzenie z twardym sprzętem pokładowym.

„Największym wyzwaniem jest tutaj poruszanie się – to wprawdzie świetna zabawa, ale łatwo też nabić sobie siniaka” – przyznał z uśmiechem polski astronauta, opisując życie w mikrograwitacji.

Kolejne pytanie padło od ośmioletniej Zosi, która chciała wiedzieć, skąd bierze się powietrze i tlen na stacji kosmicznej i czy może go zabraknąć. Dr Uznański wyjaśnił, że na ISS działa system podtrzymywania życia oparty na obiegu zamkniętym – powietrze jest nieustannie filtrowane i wykorzystywane ponownie. Tlen uzupełnia się głównie poprzez elektrolizę wody na pokładzie – rozkład cząsteczek H₂O pozwala odzyskać tlen, który następnie trafia do atmosfery stacji. Azot z kolei (drugi główny składnik powietrza) jest okresowo dostarczany z Ziemi w specjalnych butlach, aby wyrównać ewentualne ubytki. Dzięki tym technologiom załoga ISS ma zapewniony stały dopływ świeżego powietrza i nie musi się obawiać jego nagłego braku.

Ostatnie pytanie – zadane tuż przed zakończeniem transmisji – wywołało uśmiech na twarzach wszystkich. Dwunastoletnia Emilka zapytała, czy w kosmosie czekolada smakuje tak samo jak na Ziemi i czy stan nieważkości wpływa na zmysł smaku oraz węchu. Sławosz przyznał, że również na orbicie pozostaje wielkim amatorem słodyczy: czekolada smakuje mu równie wyśmienicie jak na Ziemi. Zdradził jednak, że astronauci najbardziej tęsknią za świeżymi owocami i chrupiącymi warzywami, których brakuje w pokładowym menu. Co ciekawe, długotrwały pobyt w nieważkości nieco osłabia zmysł smaku i węchu, gdyż płyny ustrojowe przemieszczają się w organizmie i często „zapychają” zatoki – efekt jest podobny do odczuwania smaków przy katarze. Mimo to ulubiona czekolada w kosmosie wciąż smakuje świetnie, więc astronauci chętnie sięgają po takie słodkie urozmaicenie diety.